RQ and Django-RQ

RQ is a lightweight Python library for managing background tasks. It allows developers to offload time-consuming operations - such as sending emails, processing images, or performing heavy calculations - to background workers. These workers process the tasks asynchronously, improving the performance of your application by keeping the request-response cycle fast and responsive.

DjangoRQ is an integration package that simplifies using RQ with Django . It provides tools for managing task queues, workers, and even a built-in admin interface to monitor tasks.

Even though these two tools seem to be mutually exclusive, they are not. There is possibility to omit Django’s http server and relay all HTTP traffic to FastAPI’s ASGI application. These are the goals of the new package Django FastAPI Bridge

Wait, isn’t Django too old for FastAPI?

If you type “Django and fastapi” into Google you will get results that are simply misinformation. Speaking gently - they’re outdated or written by persons without an experience (a real plague these days):

Na GitHub i PyPI wrzuciłem implementację prostego automatu skończonego https://github.com/marcinn/dsm

Instalacja

pip install dsm

Przykład 1: Stany zamówienia w sklepie

Załóżmy, że mamy do oprogramowania automat stanów zamówienia w sklepie:

Deklaracja

Wystarczy zdefiniować przejścia za pomocą listy krotek ([stan], [wartość], [nowy stan]), aby automat spełniał swoją rolę.

Deklaracja automatu z przykładu wygląda następująco:

import dsm

class OrderFSM(dsm.StateMachine):
    class Meta:
        transitions = (
            ('new', 'accept', 'accepted'),
            ('new', 'cancel', 'cancelled'),
            ('accepted', 'mark_ready', 'ready'),
            ('accepted', 'cancel', 'cancelled'),
            ('ready', 'send', 'sent'),
            ('ready', 'cancel', 'cancelled'),
            ('sent', 'finalize', 'finalized'),
        )
        initial = 'new'

Symulacja

Kod symulacji:

Prowadziliśmy swego czasu dyskusje o logice biznesowej i szukaliśmy rozwiązania starając się znaleźć jej miejsce w MVC . Stosując bowiem ten paradygmat logika naturalnie “rozmywa się” po kontrolerach i modelach (ekstremiści wstawiają ją nawet do widoków). Typowy przykład złego podejścia to kiepskie implementacje ORM (Propel - PHP , DjangoORM - Python ):

class User(Model):
    def save(*args, **kwargs):
        pass

W tym przypadku Model jest jednocześnie persistance managerem i wykonuje operacje, których nie powinien. Prawidłowe podejście to

class UserManager:
   def save(self, user):
       pass

Który kod łatwiej przetestować? Gdzie znajduje się logika zapisu stanu encji?

Tak kiedyś było

Używałem wielu edytorów programisty. Zaczynałem od dostarczanych wraz z językiem programowania (Amos, BlitzBasic), używałem intensywnie CED-a, później Notatnika, przez jakieś Notatniki+. Był też krótki romans z Pajączkiem ze względu na wsparcie HTML, później używałem Quanty i edytora z Midnight Commandera. Kilka lat temu zachwyciło mnie IDE Microsoft Visual Studio (programowałem nieco w .NET/C#, świetna technologia). Szukałem później pocieszenia instalując Eclipse.

Pewnego spokojnego dnia, gdzieś między zaznaczeniem obszaru tekstu myszą i wciśnięciem Ctrl+C i Ctrl+V zwróciłem uwagę, jak Onjin pisze kod. W zasadzie to nie wyglądało jakby pisał, tylko bezpośrednio przelewał myśli w źródła, wskazując jedynie miejsca docelowe opuszkami z prędkością chyba 200 uderzeń na sekundę.

Mam okazję pracować z obydwoma frameworkami i mogę je porównać w praktyce. Django zacząłem używać jakieś dwa lata temu, a Symfony nieco wcześniej (od wydania stabilnej wersji 1.0).

Ostatnimi czasy, z braku możliwości upgrade Symfony w projekcie, przeportowałem mechanizm formularzy z wersji 1.1 do 1.0.20.

Piersze wrażenie

Mechanika formularzy w Symfony mocno przypomina newforms z Django . Powszechnie wiadomo, że Fabien jest fanem Django , więc nie zdziwiło mnie zbyt specjalnie, że wzorował się właśnie na nim.